Valkuilen bij een ouderschapsplan

In mijn praktijk maak ik veel ouderschapsplannen. Ouders zien dit vaak als een invuloefening. En daar gaat het nou juist mis. Waarom lopen ouders na verloop van de tijd vast in het ouderschap?

Omgangsregeling is voor het kind!

Ik zie het vaak in mijn praktijk, ouders die in goed overleg een omgangsregeling óf een zorg- en contactregeling hebben afgesproken. Vlak na de scheiding is het vaak nog al puzzelen omdat vaak één ouder een tijdelijke woonruimte heeft en de kinderen niet kunnen blijven slapen. Er wordt gekeken op dat moment naar de mogelijkheden die er zijn.

Het is fijn voor de kinderen dat ze vlak na de scheiding een goed contact kunnen blijven behouden met beide ouders. Ook al is het maar een paar uur per week.

Uiteindelijk moet er een definitieve regeling komen. Vaak zie je juist de ouders die goed met elkaar kunnen overleggen hier de mist in gaan. Waar gaat het mis? Hieronder een paar voorbeelden.

‘Ik breng de kinderen dan haal jij ze op’

Ouders die goed met elkaar kunnen communiceren ná de scheiding zijn met recht daar trots op. Ouders willen dit graag zou houden, niet alleen voor henzelf maar ook voor de kinderen. Voor je het weet zijn de ouders elkaar aan het pleasen.

Met alle twee een drukke agenda is het erg fijn dat je elkaar kunt helpen met de opvang van de kinderen. Moet je langer blijven werken? Dan bel je toch even je ex of hij/zij de kinderen haalt van de opvang?

In noodgevallen is het fijn dat je elkaar uit de brand kan helpen. Echter, zorgt het er ook voor dat je niet op eigen benen kan staan en wat nog belangrijker is, als dit soort noodgevallen vaak gebeurt geef je een bijzonder onduidelijk signaal af naar de kinderen. Want als de kinderen rond etenstijd bij de ex worden opgehaald, waarom kan papa of mama dan niet blijven eten? (“Nog een kleine stap en papa en mama zijn weer bij elkaar”, denken de kinderen)

De regeling voor de kinderen op basis van agenda’s

Er zijn ook ouders die hun drukke agenda’s naast elkaar leggen om te kijken waar zij de kinderen kunnen inpassen. Postitief bedoeld. Deze ouders willen niets missen en zeker de kinderen niet.

De fout die ouders dan maken is dat de kinderen hekkensluiters zijn. De kinderen vullen de gaten op de drukke agenda’s van de ouders en die beiden niets willen inleveren van hun quality time met de kinderen. Als ouders klaar zijn met het inplannen van hun kinderen, klappen ze hun agenda’s weer dicht en zijn ze tevreden over het schema dat ze samen in elkaar hebben gezet. Het is wat onoverzichtelijk en het zal wennen zijn voor de kinderen maar nu is het eerlijk verdeeld.

Een voorbeeld van zo’n dag.

Wakker worden bij papa. Op de fiets naar school. Overblijven op school. Na school komt mama de kinderen halen met de auto. Fiets achterin. Naar het ballet met de auto. Papa haalt de kinderen weer op. Bij papa snel eten want mama komt de kinderen weer ophalen. Met de fiets naar mama. Snel huiswerk maken. Oeps voetbalkleren bij papa laten liggen. Die hebben ze nodig voor een wedstrijd de volgende dag op school. En de kinderen kijken in de omgangsregeling rooster om te kijken bij wie ze de volgende dag zijn.

Herkenbaar? Af en toe een hectische dag kunnen kinderen nog wel aan. Maar kijk als ouder naar jezelf: ‘Hoe zij jij het vinden om als een pakketje ondergebracht te worden’?

En hoe zit het dan met de quality time?

‘Ik breng de kinderen na het eten bij jou’

Een dag is zo voorbij. Voor je het weet gaan de kinderen alweer naar de andere ouder. Toch gezellig als ze nog even blijven eten en voor de andere ouder lekker ontspannen: echt even een dag zonder kinderen.

Ik hoor vaak dat de kinderen op deze manier na een uur of 8 weer thuis worden gebracht. Een uurtje later moeten ze slapen en de volgende dag weer naar school.

Verandering van omgeving betekent altijd dat ze ook weer tijd nodig hebben om te wennen bij de andere ouder. Wat is er gebeurt tijdens mijn afwezigheid? Even bijkletsen met de ouder die ze een paar dagen niet hebben gezien. Dat ene uurtje is voor veel kinderen niet genoeg om de omschakeling te maken én de dag af te sluiten. Het gevolg: getreuzel, slapeloosheid en ergenis in plaats van een fijn weer zien.

Voor wie is de omgangsregeling ook al weer bedoeld?

Om bovenstaande valkuilen te omzeilen is de bovenstaande vraag: Het gaat om de kinderen!

Begin opnieuw.

Bekijk globaal de mogelijkheden in jullie agenda’s. (Dat kan je in je eentje want je weet de agenda van je ex uit je hoofd ;-))

Deel de tijd in met de kinderen in blokken. Liefst een paar dagen achter elkaar. Vermijd alleen-eten-bij mama- en papa-haalt-je-op-en-zet-je-weer-af. Kom je de eerste hiaten tegen? Kijk eens of je een uurtje op je werk kan compenseren, óf één keer per maand een extra weekend een oplossing kan zijn óf kun je de kinderen misschien toch één dag extra missen zodat je op de andere dagen écht aandacht voor de kinderen kunt hebben?

Overleggen? Natuurlijk met de kinderen

Misschien denken ouders dat ze het wel weten wat kun kinderen prettig vinden maar uit de praktijk blijkt dat ouders dit vaak klakkeloos voor hen invullen.

Kinderen vinden het vaak lastig om te schakelen tussen beide ouders.

Een middag of avond bij één van de ouders is te kort om ontspannen ergens aan te beginnen.

Als ze een ouder een tijdje niet hebben gezien, vinden ze het fijn daar ook langer te zijn.

Dat kinderen dat niet durven te zeggen als ze liever een middagje niet gaan. Kinderen willen de ouder niet kwetsen of ze zijn bang dat die middag dan helemaal vervalt.

Er kunnen natuurlijk veel meer (persoonlijke) zaken meespelen die alleen voor jouw kinderen gelden. Ik zou zeggen: vraag het je kind! Wees belangstellend en kruip in de huid van je kind. Misschien kun je niet aan alle verlangens gehoor geven maar je kunt wel rekening houden met de behoeftes van je kinderen. (Oudere) Kinderen vinden het fijn om betrokken te worden bij de omgang.

En wat als je met je ex niet kan praten over de omgangsregeling?

In voorgaande voorbeelden heb ik het over ouders die goed met elkaar kunnen communiceren en de gun factor is erg hoog. Het kan ook anders zijn en dat je het niet lukt om een goede omgangsregeling af te spreken met je ex.

In dit soort gevallen is het juist belangrijk dat je het kind centraal stelt. Je kind zal waarschijnlijk meer moeite hebben om eerlijk te zeggen wat het wel of niet prettig vind en is bang om één van de ouders af te vallen of teleur te stellen of om aanleiding tot ruzie te zijn.

Papa en mama huis

Ideaal voor kinderen is het wanneer beide huizen thuis kunnen zijn. Dit bereik je niet door steeds korte momenten ergens te verblijven, door weekend-pret-ouder te zijn of als alle zorgtaken bij één van de ouders komt te liggen.

Kost het jullie moeite om een sluitende omgangsregeling rond te krijgen voor jullie kinderen? En waar iedereen blij mee is? Aarzel dan niet om een deskundige in te schakelen.

Een ouderschapsplan moet duidelijk en een op maat gemaakt plan zijn. Ook als jullie het nu prima met elkaar kunnen vinden. Dan is er, ten tijde van geen overleg, geen ruimte voor verschil van mening.

Meer informatie? Neem vrijblijvend contact op met mediator Irma Wonink.